Rasy koni

1. Koń pełnej krwi angielskiej 

jedna z podstawowych ras koni gorącokrwistych pochodząca z Anglii. Potocznie nazywany "folblutem". Obecnie są to najszybsze konie na świecie, a rasa rozpowszechniła się na całym globie, wywierając wielki wpływ na niemalże wszystkie rasy obecnie hodowanych koni sportowych. Konie te hodowane są głównie w Anglii, Irlandii, USA, Japonii i Francji.
Często stosowane oznaczenie rasy: "xx". Napisy na tabliczkach imienia są czerwone.

2. Koń czystej krwi arabskiej 

Konie arabskie pojawiły się na Półwyspie Arabskim co najmniej 2500 lat temu. Charakteryzują się siłą, pięknem i odwagą.Cechy typowe dla tej rasy to szlachetność i elegancja, konie o lekkiej budowie ciała, często wysokim osadzeniu ogona. Jego sylwetkę można wpisać w kwadrat. Mała, sucha głowa często o profilu szczupaczym. Wysokość ok. 145 - 155 cm. Warto wiedzieć że jest to z pewnością najstarsza rasa na świecie.

3. Koń angloarabski

Koń angloarabski (Angloarab) – jedna z ras koni gorącokrwistych, pochodząca od konia angielskiego skrzyżowanego z koniem arabskim. Cechuje go gorący temperament i inteligencja. Konie tej rasy odnoszą ogromne sukcesy w sporcie jeździeckim.
Symboliczne oznaczenie rasy: "xxoo" ("xx" – pełna krew angielska, "oo" – czysta krew arabska).

4. Koń fryzyjski

Koń fryzyjski (tzw. fryz) – rasa koni zimnokrwistych pochodząca z historycznej krainy Fryzji (w dzisiejszej Holandii). Charakterystyczną cechą tych koni jest ich zazwyczaj kare (rzadziej skarogniade) umaszczenie, bujna grzywa, ogon i szczotki pęcinowe oraz wysokie i efektowne chody.

5. Koń wielkopolski

Koń wielkopolski – jest szlachetnym (gorącokrwistym) koniem wierzchowym, hodowanym w Polsce, użytkowanym w sporcie i rekreacji jeździeckiej. Rasa ta powstała na skutek uszlachetniania miejscowego pogłowia końmi niemieckimi i innymi zachodnimi na ziemiach dawnego zaboru pruskiego. Rasa wywodzi się z dawnych ośrodków hodowlanych w Sierakowie, Gnieźnie i Starogardzie.
Symbol rasy: "wlkp".

Rasy bydła

W pierwszej klasie technikum uczymy się o rasach zwierząt gospodarskich. Dziś przedstawię rasy bydła :)

1. Charolaise

Do niedawna uznawana za jedną z najlepszych ras bydła mięsnego. Jest to największa pod względem kalibru i masy ciała francuska rasa mięsna.
2. Simental

Pierwotnie simentalery były bydłem roboczym, dlatego charakteryzuje je masywna budowa (o mocnym kośćcu i dobrze rozbudowanej muskulaturze); następnie rasę tą formowano w kierunku mlecznym. 
3. Galloway

Jest to rasa bydła mięsnego powstała w surowych warunkach południowo-zachodniej Szkocji, w rejonie Galloway (stąd nazwa). Była hodowana od wieków w Szkocji.
4. Hereford

Jest uważana za najbardziej rozpowszechnioną na świecie rasę bydła mięsnego. Pochodzi z hrabstwa Hereford w zachodniej Anglii, gdzie przed rokiem 1700 znana była pod nazwą Hereford-shire. Utworzono ją w wyniku krzyżowania lokalnego ciężkiego czerwonego bydła roboczego z białogłowym bydłem sprowadzonym z Flandrii.
5. Salers

Ojczyzną tej rasy są górzyste rejony Masywu Centralnego. Do lat 70. XX w. była rasą wszechstronnie użytkową (mięso, mleko, siła pociągowa). Obecnie występuje głównie w kraju pochodzenia, ale jej przedstawicieli można spotkać na wielu kontynentach (także w Afryce i Oceanii).
Bydło salers charakteryzuje się dużą odpornością na trudne warunki środowiskowe a także ma niskie wymagania paszowe.
6.Piemontese

Warunki środowiskowe nie sprzyjają tam intensywnej hodowli bydła mięsnego ze względu na suche lata i stosunkowo ostre zimy ograniczające dostępność pasz. Surowy klimat w połączeniu z genotypem (dolew krwi zebu pakistańskiego) spowodował wytworzenie rasy bydła bardzo wytrzymałego, dobrze przystosowanego do zróżnicowanych warunków żywienia i utrzymania.

Technik weterynarii

Witam na moim blogu poświęconym zwierzętom. Jestem uczennicą pierwszej klasy technikum o profilu weterynaryjnym.

Technik weterynarii to osoba będąca absolwentem technikum weterynaryjnego, która w zakładzie leczniczym dla zwierząt może wykonywać następujące czynności z zakresu świadczonych w nim usług weterynaryjnych, które to czynności nie wymagają specjalistycznej wiedzy medycznej:

• pobieranie prób do badań laboratoryjnych
• czynności pomocnicze przy wykonywaniu sekcji zwłok zwierzęcych
• udzielanie pierwszej pomocy w przypadkach:
  • niedyspozycji żołądkowo-jelitowych o przebiegu ostrym z zagrożeniem życia zwierzęcia,
  • zadławienia,
  • zranienia lub złamania,
  • porodu niewymagającego fetotomii lub zabiegu chirurgicznego;
• wykonywanie badań klinicznych w zakresie niezbędnym do udzielenia pierwszej pomocy;
• podawanie leków przepisanych przez lekarza weterynarii lub dostępnych bez recepty;
• asystowanie przy zabiegach chirurgicznych;
• opieka nad zwierzętami leczonymi w warunkach ambulatoryjnych i stacjonarnych;
• wykonywanie zabiegów sanitarnohigienicznych i fizykoterapeutycznych
• określanie prawidłowej i nieprawidłowej budowy oraz czynności organizmów zwierzęcych
• zapobieganie chorobom zwierząt oraz ocenianie stanu higienicznego i zagrożenia zdrowia zwierząt
• wykonywanie zabiegów sanitarno-weterynaryjnych oraz zabiegów unasieniania zwierząt
• pełnienie nadzoru sanitarno-weterynaryjnego nad produkcją, składowaniem, transportem i obrotem artykułami żywnościowymi pochodzenia zwierzęcego
• badanie zwierząt rzeźnych i mięsa
• wykonywanie podstawowych badań analitycznych tkanek i płynów ustrojowych zwierząt oraz środków spożywczych i produktów pochodzenia zwierzęcego na potrzeby diagnostyki oraz nadzoru sanitarno-weterynaryjnego
• określanie zagrożenia wynikającego z kontaktu ze zwierzętami chorymi
• poskramianie, unieruchamianie i kładzenie zwierząt oraz przygotowywanie pola operacyjnego
• asystowanie przy zabiegach weterynaryjnych i chirurgicznych oraz przy sekcji
• pielęgnowanie zwierząt przed i po zabiegach chirurgicznych
• zakładanie opatrunków, wykonywanie zleconych wstrzykiwań podskórnych i domięśniowych oraz udzielanie zwierzętom pierwszej pomocy w nagłych wypadkach
• przeprowadzanie korekcji racic, kopyt i rogów
• przeprowadzanie szczepień, odrobaczania i oprysków zwierząt
• przeprowadzanie zabiegów unasieniania zwierząt, z zapewnieniem właściwych warunków zoohigienicznych
• prowadzenie akcji odkażania zagród, placów spędowych, środków przewozu itp.
• prowadzenie instruktażu w zakresie biologicznego odkażenia nawozu, żywienia zwierząt i higieny produkcji zwierzęcej
• mycie, wyjaławianie, konserwacja narzędzi i sprzętu weterynaryjnego
• prowadzenie dokumentacji związanej z nadzorem weterynaryjnym (książki zabiegów, badań diagnostycznych, kart klinicznych zwierząt) i unasienianiem